Blog: Wall of shame
Onlangs sprak ik met een van onze jonge veelbelovende managers. Dat mag ik vaak doen. En vaak zijn het hele jonge mensen (vindt deze 57-jarig oude man 😊). Vaak staan ze aan het begin van hun eigen ontdekkingsreis en hun reis door de zakelijke wereld. Dit zijn altijd waardevolle gesprekken. Gesprekken die ‘alle kanten op kunnen gaan’ en leerzaam zijn.
We namen afscheid, we ruimden onze kopjes op en ik stond op het punt om naar mijn volgende vergadering in te gaan. En vlak voordat ik wilde gaan, hoorde ik in de deuropening: “Dat was een fijn gesprek. Dank je wel daarvoor.” In de deuropening stond diezelfde veelbelovende manager. Beetje ongemakkelijk, met – ook – een oprecht ‘dank je wel’.
Ons gesprek ging over: “Hoe gaat het met je? En hoe ontwikkel je?”. Voor de hand liggend als je zo’n talent- en ontwikkelgesprek hebt. Op mijn vraag: “Wat vond je fijn aan dit gesprek?”, kreeg ik een mooi antwoord. “Dit gesprek ging niet over alle dingen die goed gaan, maar vooral over wat we kunnen leren van de dingen die beter kunnen.” Waarop ik haar vervolgens vroeg: “Da’s niet zo gek als we dit soort gesprekken hebben, maar wat was nou echt bijzonder?” Na een lichte twijfel was het antwoord: “Omdat je openhartig vertelt over welke fouten jij zelf maakt. De dingen die jou niet lukken. Daar leer ik meer van dan van een goed advies, zonder dat ik weet wat jij hebt ‘meegemaakt’ voordat je je adviezen geeft.” Dit maakte het antwoord, naast mooi, ook best bijzonder. Ik bedankte en we gingen ieder naar onze volgende afspraak.
In onze hal, dus daar waar al onze gasten binnenkomen, hangen allerhande oorkondes en prijzen. Erkenningen van zaken die gelukt zijn. Onze succesmomenten. Op weg naar mijn volgende afspraak dacht ik: “Moeten we in die hal, naast de wall of fame, ook een wall of shame hebben?” Wat vinden jullie?
Ik wil met mijn blog bijdragen aan de verbinding. Als iemand wil reageren. Doen!
Charles Vinke,
algemeen directeur van Asito
[email protected]