Aan het einde van elk journaal een vaste afsluiting van het dagelijks nieuws. Alle ellende en bijzondere gebeurtenissen ten spijt, we willen weten hoe nat we worden als we de hond uitlaten of gaan fietsen, een korte broek aan kunnen of kinderen moeten insmeren voor school. Je staat daarna niet meer stil bij het nieuws zelf en al helemaal niet bij de mensjes achter zo’n programma. Hoeveel tijd steken ze niet in die items; de verslaggevers, bruingezonde correspondenten, filmvoyeurs, camera-tillers, geluidluisteraars, crewende editters en weet ik veel wat er allemaal nog meer bij komt kijken. Waarschijnlijk is er ook een schoonmaker die dat smetteloze spreekgestoelte staat op te boenen en dan net op het moment dat ze de laatste hand legt aan een glimmende laptop op de lessenaar, iemand een glas water neerzet en zacht fluistert ‘we gaan er zo in’. Terwijl ze beiden weglopen van het katheder en Annechien rennend in haar geweldige outfit ‘all shine pak’, horen we nog net “3, 2, 1 en actie”.
Ik moest hieraan denken toen Petra de Bruin mij vertelde dat ze gaat stoppen bij Schoonmaakjournaal®. Deze hedendaagse Harmen Siezen is ooit begonnen met Schoonmaakjournaal.nl toen de branche gewend was aan hardcopy content. Als pionier was het echt nog aanpakken, maar op haar lijf geschreven. Als ‘Petra Stax’ niet het dagelijkse poetsnieuws had gebracht, had ze waarschijnlijk een AZC gereorganiseerd of deed ze de aftersales voor een kickboxgala. Focus, Ian! … Gaan we weer. Al is het een online platform met een bereik van duizenden hits per week, ze doet heel veel zelf. Ze is de schoonmaker en cameraman ineen. Ze initieert, schrijft, redigeert, fotografeert en probeert tussendoor nog wat zendtijd te verkopen. Ze zegt tijdens haar eerste bakkie ’s ochtends tegen zichzelf “3, 2, 1” en heeft laat op de avond nog menig mailtje, item of deadline waarop geacteerd moet worden.
‘PETRA Network’ heeft ervaren hoe de allerleukste mensen uit een onverwachte hoek kunnen komen, maar dat de mindere relaties juist vaak de grote namen waren. Links de code in je hand en met rechts zoveel mogelijk voor niks krijgen. De grijze pakken die gemaakte afspraken niet nakomen en met hun mooie stropdas voor een kwartje op de eerste rij willen zitten om niks van de actie te missen. Petra kijkt over die eerste rij heen en ziet wat voor moois er nog meer in de zaal zit.
Zo hebben wij ook haar licht op ons zien schijnen, toen deze ‘vlakmop correspondent’ onbezoldigd bestuurder werd van Stichting Nelis, die uw columnist in 2011 heeft opgericht. Sedert de oprichting zijn veel jongeren met een krasje opgeleid en gecoacht voor een baan in de glazenwassersbranche. Petra bestuurde en koekeloerde van 2016-2019 mee op een moment dat de stichting eigenlijk weer op zoek moest naar zichzelf. Misschien hadden we de beste tijd gehad? We waren zelfs aan het opkrabbelen. De jeugdwerkloosheid liep terug, de grote stoet van media-aandacht was allang voorbij en er moest juist weer in de luwte gebouwd worden. Het zal u niet verrassen, dat ‘Petra van der Wulp’ dan juist instapt omdat ze nodig is! Ze denkt mee over je herpositionering. ‘Peetje schoonmaakweetje’ heeft gekeken naar toegevoegde waarde en partnerships weer belangrijker gemaakt, dan winst en eigen rendement. We zijn haar nog dankbaar voor haar inzet en betrokkenheid. Terwijl er dus een heel online journaal op je zit te wachten en het lichtje van je telefoon constant doorflikkert van de binnenkomende berichten.
Duurzame businessmodellen ten spijt, zo’n evaluatie is bij het Schoonmaakjournaal niet aan de orde. Onze ‘clean reporter’ heeft op haar typische en eigenwijze stijl en karakter zelf bepaald dat de sopemmer vol is. De verhalen die verteld moeten worden, zijn verteld. Ze heeft laten zien dat een online medium toegevoegde waarde heeft, ze heeft de mensen en bedrijven verbonden en onze branche veel moois gebracht. Onze blinkende anchor lady blijft uiteraard roeptoeteren, maar zal dit nu gaan doen voor schoonmaakbedrijven die wel wat hulp kunnen gebruiken met de marketing-communicatievraagstukken.
Besef me trouwens dat ik wellicht door haar stoppen een record aan het verbreken ben met de kortste columncarrière ooit. Bad luck dat mijn swifferende opdrachtgeefster er nu mee stopt.
Misschien dan op de valreep ook eens goed om niet alleen bij ‘Petra Trip’ stil te staan, maar juist bij alle mensen die de afgelopen jaren al die ‘stukjes’ over onze bedrijven hebben geschreven. Die al die events en beurzen afliepen. Deze razende reporters maakten onvermoeibaar kaas van onze propagandistische persberichten en er ontkiemde de mooiste professionele zelf verheerlijkende stukjes. Ze bleven glimlachen bij al die bijzondere gebeurtenissen, die ze al 100 keer hadden waargenomen. Groundhog day van de schoonmaker! “Wat interessant deze overname?”, “Laddertjesdag 16, vertel me meer”, “Wat een mooi certificaat krijg je hier overhandigd door twee mannen in een grijs pak”, “Wat inspirerende dat, in het kader van de code, je bedrijf tien veren in haar derrière krijgt, terwijl we stiekem allemaal weten wat er bij deze BV allemaal mis is.” Opstaan, klappen en mee in de polonaise.
Voordat ik hier een anonieme tiplijn ga promoten, kunnen we misschien beter alles bij het oude laten, maar dan wel met invoering van ‘De PR de Bruin prijs’. Een opsteker voor mensen uit de poetspublicatiescene, die zich op een positieve manier inzetten om ons vak op een mooie manier uit te lichten of gewoon een geweldig vernieuwend artikel hebben geschreven. Ik wil wel in de jury. Tuurlijk kan dit alles niet zonder al die fantastische ondernemers en werknemers die onze branche rijk is, maar daar gaat het nu dus voor één keer niet over. Gefeliciteerd Petra met je oeuvreprijs!
En dan nu naar het weer…
Deze uitzwaai-column van Ian Smeyers, oprichter en DGA van Nelis, de sociale glazenwassersfirma uit de Hofstad
