Laatst is een boek verschenen over de oprichtster van het schoonmaakbedrijf MAS Dienstverleners. ‘Tout’ schoonmaakland was lovend en vond het verhaal inspirerend. Nu ben ik eerlijk dat ik over het verhaal van Rahma el Mouden niets kan zeggen, omdat ik het boek niet gelezen heb, maar ik ga ervan uit dat het verhaal inspirerend kan zijn. Inspirerende verhalen zijn binnen de schoonmaak legio aanwezig en daar wil ik bij stil staan, want de meeste verhalen hebben niet de mogelijkheid om zich aan het grote schoonmaakpubliek te tonen.
Normaal gesproken schrijf ik over algemene schoonmaakperikelen, maar deze keer wil ik stilstaan bij verhalen die ik heb mogen horen, die volgens mij ook inspirerend zijn. Zo ken ik een collega-ondernemer, die naast zijn bedrijf dat hij van zijn vader heeft overgenomen, als alleenstaande vader twee kinderen groot brengt. Ook heb ik een medewerkster die die last heeft van een angststoornis en van wie de man kanker heeft. Toch vindt zij steeds weer de kracht om door te gaan. Of het verhaal van de medewerkster waarvan haar moeder is vermoord en zij de kracht vindt om dat verlies een plaats te geven en haar werk weer op te pakken. Allemaal bijzondere verhalen.
Wat ik wil aangeven, is dat je binnen je eigen omgeving mensen vindt die je kunnen inspireren met hun verhaal, met wat zij hebben meegemaakt (of nog steeds meemaken) en daar mee omgaan en een positieve draai aan geven. In mijn lange loopbaan heb ik veel medewerkers, collega’s en colleg- ondernemers mogen ontmoeten, met ieder zijn of haar eigen verhaal. Verhalen waar je bewondering voor mag hebben. Misschien heb je als lezer zelf een inspirerend verhaal, dat je wilt delen hoe je ermee omgaat in je werk en je omgeving. Ik wil hiervoor de aftrap geven door mijn eigen verhaal te delen met jullie.
Ik werk al zo’n 30 jaar in de schoonmaak en heb vele functies bekleed. Van schoonmaker tot voorwerker, van rayonleider tot KAM-manager, van assistent hoofd huishouding tot facilitair manager. Ja, ik heb bij veel werkgevers gewerkt. 23 jaar geleden is mijn oudste zoon geboren en we merkten dat hij niet was zoals andere baby’s. Na twee jaar was bekend wat hij heeft: Myotone Dystrofie, de Ziekte van Steinerd – een progressieve spierziekte. Maar dat was niet alles, hij is ook verstandelijk beperkt en hij is klassiek autistisch. 17 jaar geleden mochten we onze tweede zoon verwelkomen op deze aarde. Ook hij had dezelfde spierziekte en is ook verstandelijk beperkt. Dit alles heeft zijn effect in hoe je in het leven komt te staan. Het betekent aanpassen in alles wat je voor je zelf had uitgestippeld. Myotone Dystrofie is een erfelijke spierziekte. Mijn vrouw heeft de volwassenvorm. Dit werd pas bekend na dat bij onze oudste zoon de ziekte werd ontdekt. Een ziekte overigens die niet altijd wordt doorgegeven aan een kind. Is het makkelijk om in ons gezin alles goed te laten verlopen en het te combineren met mijn werk? Nee, maar we gaan gewoon door. Als ik zie dat mijn oudste zoon al verschillende keren aan de dood is ontsnapt door zijn doorzettingsvermogen, dat is inspirerend voor mij. Als ik zie dat mijn jongste zoon nagenoeg altijd vrolijk is, geeft mij dat voldoende inspiratie. Als ik zie dat mijn vrouw het moeilijk heeft met alles, dat ze haar kracht verliest dan weet ik dat ik er moet zijn voor haar. Vaak wordt mij gevraagd: “is het niet zwaar?”. Dan antwoord ik altijd: “ja, het is zwaar, maar ik weet niet beter, want al 23 jaar is dit mijn leven. En ik wil met niemand ruilen, want welke vader kan zeggen dat zijn 23-jarige zoon nog altijd bij hem opschoot wil zitten om te knuffelen.” In de afgelopen 23 jaar is er nog veel meer gebeurt dan dat ik een paar paragraven kan benoemen, zoals een miskraam van een gezonde dochter en het verliezen van de onze hele inboedel terwijl het opgeslagen stond bij een verhuisbedrijf. Eind 2012 ben ik voor mezelf begonnen en dat is niet altijd makkelijk, dat weten alle ondernemers, maar door de liefde van mijn gezin weet ik er iets van te maken.
Ik hoop dat mijn verhaal inspirerend is voor jou als lezer. Een stimulator om het positieve te (blijven) zien, een stimulator om door te gaan. Ik ben niet iemand die snel zijn eigen persoonlijke verhaal schrijft, maar ik hoop ook dat door mijn verhaal meer inspirerende verhalen zullen volgen. Ik nodig je uit om je persoonlijke verhaal te vertellen. Om onze branche nóg mooier te maken.
Edgar van Engelen,
directeur Clear4Clean
