Column: Minister Asscher nodigt u ons ook uit?
14 miljoen euro trekt minister Asscher uit om 23.000 jongeren binnen twee jaar van de bank aan de slag te krijgen. Een prachtig initiatief dat de overheid neemt om jongeren die moeilijk aan werk komen, een extra duwtje in de rug te geven. Want ondanks de aantrekkende economie en de dalende jeugdwerkloosheid is het voor een deel van de jongeren toch nog moeilijk om aan de slag te komen. Te weinig werkervaring en ze weten vaak niet welke vaardigheden werkgevers belangrijk vinden.
Door de nieuwe Asscher-aanpak worden jongeren actiever en rechtstreeks in contact gebracht met werkgevers. Bedrijven als McDonald’s, Rabobank, Kruidvat, Albert Heijn, Kijkshop, Hilton en de Hema doen al mee. Komen vacatures beschikbaar, dan zorgen ze samen voor een goede werving, selectie en voorbereiding van jongeren. Tot nu toe bood UWV alleen digitale dienstverlening aan jongeren met een WW-uitkering. Ook gemeenten hebben nog relatief weinig ervaring met het maken van afspraken met werkgevers over vacatures. Minister Asscher heeft hiervoor € 14 miljoen gereserveerd voor de komende twee jaar.
€ 14 miljoen, een indrukwekkend bedrag! En indrukwekkende namen van bedrijven die zich bij de nieuwe Asscher-aanpak aansluiten. Maar juist onder heel veel kleine bedrijven leven ideeën om aan de Participatiewet invulling te geven. Ik verbaas me er dan ook over dat juist de grote ‘jongens’ geldelijke hulp toegeschoven krijgen. En ik vraag me oprecht af: hoe schakelt men bovenin, en hoe is de betrokkenheid onderin de organisatie? Welke bemoeienis heeft de overheid hierin? Maar ook praktische vragen rijzen bij mij op, want wie zorgt bijvoorbeeld voor de jobcoaching.
Ervaring leert dat jongeren uiteenlopende leefgerelateerde problemen hebben met huisvesting, verslaving, uitstaande straffen, schulden en wonen/verblijfplaatsen/onderdak of het gebrek daaraan. Banen regelen zonder de juiste coaching is kortetermijnpolitiek. Coaching hierop in combinatie met een baan betekent duurzame waardecreatie. Er is momenteel niet een grijs gebied, maar een ontbrekende brug! Werkgevers zijn nooit het probleem. Maar gemeente kunnen de kandidaten niet leveren en de jongerenproblematiek wordt eenzijdig belicht vanuit de werkgelegenheid.Maar wat heb je aan een baan als je zoveel schulden hebt dat je geen euro overhoudt?
Stichting Nelis hakt al jaren met het jobcoaching-bijltje. Via leer-werktrajecten worden jongeren thuis van de bank getrokken en opgeleid tot glazenwasser. Met een vakdiploma en met werkervaring via een stage stapt men de arbeidsmarkt op. Geweldig om te zien en ervaren hoe blij de ‘gassies’ zijn. Zij komen overigens voort uit het kloppend hart van Stichting Nelis, Den Haag, maar we hebben onze vleugels ook verder in Zuid-Holland en naar Noord-Holland en Noord-Brabant uitgestrekt. En onze stichting zet zich ook in voor leer-werktrajecten voor schoonmakers.
Schoonmaakwerk kenmerkt zich door een laagdrempelig en repeterend karakter. Per uitstek geschikt om invulling te geven aan de Participatiewetgeving. Social Cleaning is het programma dat Stichting Nelis hiervoor heeft ontwikkeld. Een stuk maatwerk, want ook ieder bedrijf heeft zijn eigen beperkingen, net als bedoelde werknemers. Maar met een beetje goede wil en ouderwets speurwerk is Stichting Nelis in staat een perfecte match te realiseren tussen werkgevers met het hart op de juiste plaats, en zeer gemotiveerde werknemers-in-spe met een klein deukje hier en daar. Natuurlijk zitten er wat haken en ogen aan, maar het aannemen van iemand met een beperking levert ook weer voordelen op.
Ik daag u uit om de voordelen van Social Cleaning te ontdekken via drie voorbeelden op de website van Stichting Nelis http://www.stichtingnelis.nl/social-cleaning. En ik daag minister Asscher uit om ons uit te nodigen voor een goed en constructief gesprek. En dat kost geen € 14 miljoen!
Ian Smeyers,
voorzitter Stichting Nelis
Uw reactie kunt u mailen naar: [email protected]
