Zomercolumn: Luxe paarden en werkpaarden

U krijgt van mij een bekentenis dat mijn voorgaande column mij meer geluk heeft gebracht dan Blanus ooit voldoening uit zijn omzet kon halen. Het spreekwoord vegen met de spons van Blanus en de strekking ervan begreep u: Blanus concurreerde rond de 16e eeuw heftig met zijn concurrent, die hetzelfde paardenspel op de kermis aanbood. Maar Blanus’ aanbod kwam veel beter over; hij won van zijn concurrent en wrong zijn spons uit als beeldspraak hoe hij de strijd had beslecht. Zodoende moest zijn concurrent een teleurstelling incasseren.

In mijn voorgaande column was de teleurstelling voor mij aan den lijve te ondervinden. Uitgewrongen van mijn prachtige redevoeringen mochten enkele bedrijven zich tot op heden niet aan branchevereniging SIEV verbinden. Mijn woorden ten spijt en de bedrijven teleurgesteld in de niet meegaande opdrachtgever.

Alsof de geschiedenis herhaald moest worden, werd ik enkele weken later gebeld door een niet nader te benoemen onderneming. De directeur was duidelijk in de interesse enerzijds en het geëiste alternatief van de opdrachtgever anderzijds. Al mijn woorden moest de directeur zwart op wit ontvangen, waarna hij met opgeheven hoofd de opdrachtgever tegemoet trad met een voorstel: het lidmaatschap van branchevereniging SIEV en het behalen van het SIEV-Keurmerk.

Het alternatief van de opdrachtgever sloeg hij in de wind en zijn onderbouwing bleek genoeg voor een beraad. De opdrachtgever zag de stukken, onderzocht de feiten, pleegde hoor en wederhoor, en ging akkoord.

Nadat ik mij in het vorige paardenspel de concurrent van Blanus had gewaand, mocht ik dit keer dan eindelijk het gevoel van Blanus’ overwinning ervaren. Man en paard werden genoemd, de directeur bleek een prins op het witte paard en deze opdrachtgever snapt wel dat je een paard de rug niet moet stuk rijden.

Martin Bogers,
accountmanager Keurmerk Nederland