Column: Vrije vestiging
Ik zit al best een tijdje in dit prachtige vak en wat me wel heel erg aan het hart gaat, is dat het ware vakmanschap wel erg onder druk staat. De bedrijven die nog kwaliteit en continuïteit willen bieden, worden steeds meer in het financiële nauw gedreven. Geen enkele branche is voor de buitenwacht beruchter om zijn mafia-achtige praktijken en beunhazerij dan de glazenwassersbranche. Hoe triest ook, dat is de realiteit. Als je als bedrijf goed wilt omgaan met materiaal, veiligheid, persoonlijke veiligheid, opleidingen en begeleiding, heb je natuurlijk een tarief nodig dat de lading dekt. Wat je nu weer ziet gebeuren als gevolg van de veelbesproken crisis, is dat prijs een nog sterker argument geworden is. Direct gevolg is dat beunhazerij en overtreding van regelgeving weer aan de orde van de dag is. Enkele maanden geleden nog zag ik een knul op twee delen van een tien staan om de ramen op de eerste etage te wassen. Ik heb toen toch maar even een foto gemaakt.
Deze knul van ongeveer 17, 18 jaar oud stond in de vrieskou op de een na bovenste sport, met bevroren vingers zich vasthoudend aan de kozijn, te klungelen. Met andere woorden, geen opleiding, geen inwerkperiode, geen VCA en geen kennis van veilig werken op hoogte. Wel lekker goedkoop om bij waarschijnlijk ongelofelijk lage tarieven toch nog iets proberen te verdienen. Is dit ons voorland als branche? Daarbij wel een noot van kritiek aan enkele opdrachtgevers in onze branche, omdat zij ook willens en wetens onrealistische tarieven blijven inkopen.
Nee, dan de gevelreiniging. Een aspect van onze branche waar kennis van afwerkmaterialen, chemie, veiligheid en milieu misschien nog wel belangrijker zijn. Dan verzorg je een cursus vloeronderhoud en komt een leerling naar me toe met de vraag: “Is er in de gevelreiniging nog wat te verdienen?’ Toen ik hem vroeg: “Hoezo?”, kwam hij met een herkenbaar verhaal. “Ik ben nu schoonmaker bij een groot bedrijf, maar wil eigenlijk in de gevelreiniging voor mezelf beginnen. Mijn vraag of hij kennis van alle voornoemde aspecten had, was het antwoord er snel uit. “Nee, maar ik heb wel zo’n mooie Kärcher van de Praxis en de rest leer ik vanzelf wel als ik bezig ben”. Het zegt natuurlijk wel weer iets over de kijk op ons vak door onervaren buitenstaanders. Overigens ziet zelfs het HBA schoonmaak en gevelreiniging niet eens als ambacht. En toneelkapper en grimeur wel. Verbazingwekkend!
Hoe gaan we dit fenomeen uitbannen is een logische vraag, want niemand van de serieuze vakbroeders is hier blij mee. Keurmerken, campagnes, code, u zegt het maar. Ik pleit bij dezen voor een heel andere koers. Hoe kan het zijn dat een beroep als het onze een vrije vestiging heeft. Zelfs (met alle respect) voetverzorging is geen vrij beroep! Ik roep dan ook onze branchevertegenwoordiging en sociale partners op om in de politiek te gaan lobbyen om de vestigingseisen aangescherpt te krijgen. Eisen van ondernemersvaardigheden en vakbekwaamheid voor een inschrijving in het handelsregister. Daarmee krijg je de rotte appels misschien niet uit de huidige volle fruitmand, maar zo is wel een betere voorselectie voor de toekomst mogelijk. Want glas- en gevelreiniging, het blijft een prachtig vak!
Gerard Spoor,
directeur Carling Opleidingen (www.carling.nl)
