Column: Het politieke spel

Binnenkort zijn er weer verkiezingen. Er wordt gestemd op zaken die toch niet veranderen. Ondanks dat de VVD de grootste partij was, heeft het onze branche weinig tot niets gebracht. Samen met Asscher heeft dit geleid tot tenenkrommende acties en symboolpolitiek. Dát is wat politiek inhoudt.

Wat hebben we de afgelopen jaren mogen meemaken? 

Inbesteden schoonmaak
Vraagt de overheid zich weleens af: als inbesteden echt een goede oplossing is, dan bestaan schoonmaakbedrijven toch niet? En sinds wanneer is de overheid ergens efficiënt en kostenbewust mee bezig? Uitdagingen besteden ze uit en eigen inkopers huren adviesbureaus in. Nu is de RSO in het leven geroepen, die geen concurrentie heeft en waarop marktwerking geen invloed heeft. Ik voel al een succesverhaal aankomen… De markt heeft namelijk altijd gelijk. Over een aantal jaren (ervaring leert 7 jaar) komt de overheid tot de conclusie, dat inbesteden veel duurder en inefficiënt is, niet tot hun kernactiviteiten behoort en vanwege het financiële verhaal weer wordt uitbesteed.

Invoering Wet werk en Zekerheid
De arbeidsintensieve sectoren, zoals die van ons, worden zwaar getroffen. De nieuwe wetgeving werkt averechts. Schoonmaakbedrijven hebben namelijk al voor de invoering van de wet aangegeven, dat 75% van de personeelsbestanden uit vaste contracten bestaat. Desondanks is dit toch doorgevoerd. Onderdeel van deze wet zou zijn, dat het ontslag recht versoepeld zou worden. Vóór ingang van de wet werden 6 op de 10 ontslagverzoeken goedgekeurd. Daarna zijn dat er nog maar 1 op 10!  Wat een versoepeling.

Dit in combinatie met de buitensporige zware wetgeving voor ziekte, waardoor er te veel risico’s bij de werkgever worden neergelegd. Die zal zich dan ook wel tien keer bedenken om vaste contracten aan te bieden. Iedereen met een beetje verstand van risicomanagement kon dit vooraf zien, maar de (symbool) politieke trein draaide op volle toeren door.

Nu kom ik toch weer terug bij het begin, de markt heeft altijd gelijk. En welke politieke partij er ook aan de macht komt, deze kan alleen maatregelen nemen en tijdelijke marktwerking tegengaan. Uiteindelijk draaien wij mee in de ‘macro’-bewegingen van de economie.

Hoe dichter ik op de politiek kom, hoe meer weerzin ik ertegen heb. Ik kan dit spel simpelweg niet spelen, omdat het niet om de inhoud gaat. Of je deze zin nu cryptisch opvat of herkenning ziet, zolang het poldermodel bestaat, verandert er niets. De vraag is meer: wie gaan we nu weer voor de gek houden met het politieke spel?

Erwin de Jong, algemeen directeur van Effektief Groep