Zomerblog: Voorsorteren op de Quotumwet

Is uitzenden van de meest kwetsbare doelgroep hét antwoord op de Quotumwet? Niet het belang van de meest kwetsbare mensen op de arbeidsmarkt, maar wel dé oplossing die overheid en bedrijfsleven steeds vaker kiezen. De maas in de quotumwet wordt steeds vaker gebruikt om niet de juridische werkgever te worden van mensen uit de doelgroep banenafspraak.

In aanbestedingstrajecten zien we dat het steeds belangrijker wordt om mee te denken over invulling van de Quotumwet voor opdrachtgevers. Of er een Quotumwet komt, is afhankelijk van het behalen van de doelstellingen uit het Sociaal Akkoord. Vorige week werden de cijfers bekend, waaruit blijkt, dat de werkgevers wel en de overheid niet op koers ligt bij de invulling die doelstellingen.

De ontwikkeling die ik zie, is onder andere de omschrijving in aanbestedingen, die opdrachtgevers dwingen de meest kwetsbare doelgroep uit de banenafspraak te detacheren naar de aanbestedende dienst vanuit uitzendconstructies. Om het quotum te kunnen overdragen zonder juridisch werkgever te worden, zien we een ontwikkeling waarbij medewerkers uit de doelgroep via uitzendconstructies aan het werk gaan. De opdracht wordt gegund aan een bedrijf en alleen de medewerkers uit de doelgroep worden geplaatst vanuit het uitzendbureau. Een driehoeksrelatie tussen opdrachtgever, opdrachtnemer en uitzendbureau. Vraag is of we daarmee échte banen creëren, kwetsbare groepen écht onderdeel maken van een organisatie of dat we boetes proberen te vermijden. Helaas merk ik dat steeds vaker het laatste het geval is. Maar ook bedrijven maken in steeds grotere aantallen gebruik van deze constructie. De nieuwe medewerkers worden via payrolling of via uitzend BV-tjes gedetacheerd.

Wat betekent dit voor de medewerker? Hij/zij wordt geplaatst in een juridische constructie die voor de medewerker niet het beste is, maar die een onderneming helpt bij haar doelstellingen. De vraag die dan bij mij op komt is: wat wil je als inclusieve organisatie? De doelstelling uit het Sociaal Akkoord is het creëren van banen voor de meest kwetsbare medewerkers op de arbeidsmarkt. Ik wil wegblijven van uitzenden van de meest kwetsbare groep en, waar mogelijk, medewerkers opnemen in onze Asito-familie. Onderbouwen naar opdrachtgevers dat dit voor de mens de beste oplossing is, kan, maar wat als je hierdoor aanbestedingen verliest?

Een demissionair kabinet en het uitblijven van echte besluiten helpen hierin niet. De constructies worden steeds creatiever, maar in wiens belang? Laat opdrachtgevers en leveranciers gezamenlijk een plek bieden aan de meest kwetsbare doelgroep op de arbeidsmarkt. Zonder te kijken bij welke BV hij meetelt. Professionele schoonmaakkrachten horen thuis in een schoonmaakorganisatie als onderdeel van een team met andere schoonmaakkrachten. Daar waar geïnvesteerd wordt in innovaties, die hen kunnen ondersteunen in het werk. En waar begeleiding en ervaring aanwezig is om de dagelijkse werkzaamheden vorm te geven.

Kortom, stop deze verjuridisering van de banenafspraak. Geef ons de middelen om dat te doen wat écht goed is voor de kwetsbare groep op de arbeidsmarkt. Geef ons de ruimte om inclusief te ondernemen.

Beste aanbestedingsspecialisten. Denk na welk belang je dient door voor te sorteren op een wet die er niet is en er waarschijnlijk ook niet gaat komen. Leveranciers belonen voor inclusief ondernemerschap moet voor gaan op hoe waterdicht de juridische constructie is in het kader van de Quotumwet.

Het wordt tijd voor overheid en bedrijfsleven om de handen ineen te slaan uit belang van de kwetsbare groepen op de arbeidsmarkt, voordat we allemaal gedwongen worden tot deze constructies. Ik zou zo graag zien dat we hierbij wegblijven en echte banen creëren voor de doelgroep.

Leonore Nieuwmeijer,
specialist inclusiviteit bij Asito