Blog: “Dit heeft de schoonmaak vast gedaan.” Herkenbaar?

Naast workaholic lees ik ook graag. Van actualiteit tot entertainment. En dan vallen mij vaak de terugkerende en vooral hardnekkige vooroordelen op. Soms op een grappige (moet ook kunnen) maar helaas vaker op een denigrerende en schadelijke manier. Of moet ik zeggen: subjectieve beoordelingen die bepaalde type mensen of beroepen krijgen toegewezen. Waar als de belangstelling of het ‘gevoel van afgrijzen’ maar groot genoeg voor is, een bepaald populariteitsniveau haalt. Op dat moment klimmen we dan en masse met z’n allen in de pen.

Laat ik het ook eens hebben over het stigmatiseren van de schoonmaakbranche. Vaak wordt er laatdunkend gesproken over mensen die werkzaam zijn in de schoonmaakbranche. Er zijn meer dan 120.000 medewerkers actief. Dit moet afgelopen zijn!

Mensen hebben gewoon onvoldoende idee dat in deze branche mensen keihard werken voor hun geld en dat hun inzet noodzakelijk is om bedrijven focus te laten behouden op hun core business. Graag refereer ik aan het proefschrift  “Ik zie, ik zie wat jij niet ziet” van Jochem Vlijmen [1]. Volgens hem hebben de schoonmaakmedewerkers last van een stigma: ze worden gezien als mensen die hun kansen niet hebben benut en gegrepen. Als straf moeten ze dan maar schoonmaakwerk doen, want iets anders kunnen ze niet.”

De wijzende vinger
En dan doe ik er nu een schepje boven op. Dat gaat over het feit dat als er iets ‘verdwenen’ is in het kantoor of op de school, de kans groot is dat er meteen naar de schoonmakers wordt gewezen. Of even slecht: het is al de gedachte die direct door het hoofd schiet.

Stel je zelf eens voor dat jij onterecht beschuldigd wordt van diefstal of mensen in je werkomgeving kijken je met die veelzeggende blik aan. Geeft dat een prettig gevoel en accepteer je dat? Ik denk het niet. Maar als we het hebben over de schoonmaakbranche, dan wordt de associatie met stelen en criminaliteit sneller gelegd. Want het kan natuurlijk nooit je eigen collega van kantoor zijn. Die gedachte is bij voorbaat al uitgesloten.

Ik heb meegemaakt dat een schoonmaakster uit het bedrijfspand was gezet zonder hoor en wederhoor door de klant. Ze zou gebak dat in een vergaderzaal stond voor een deel opgegeten hebben en de rest hebben weggegooid. Dat bleek achteraf niet waar te zijn. Haar team waar ze al jaren mee samen werkte, was helemaal van slag. Ik wilde direct een gesprek met deze klant, maar hij wilde niet en dit resulteerde erin dat ik niet langer meer het contract wilde uitvoeren.

Een ander voorbeeld: een klant belde met gillende sirenes met de beschuldiging dat er geld was gestolen uit een bureau van een collega en dat moest de schoonmaker zijn geweest. Aangifte was niet gedaan; niemand anders kon het natuurlijk gedaan hebben. Toen ik antwoordde dat ook zijn eigen collega’s in het overwegingsproces meegenomen moesten worden, gingen de luiken dicht. En dit zonder bewijs. Ik zei nog: “Wat denkt u dat ik moet vertellen aan mijn medewerker die hier al tien jaar toegewijd werkt. Dat hij opeens op straat wordt gezet, omdat hij gestolen zou hebben, zonder bewijs en dus ook met de reële kans dat hij het niet gedaan heeft?” En mocht nu achteraf dat geld tevoorschijn komen en de klant biedt excuses aan, hoe moet je je dan voelen als schoonmaakmedewerker?

Dit soort onterechte bejegeningen moeten echt uit het systeem van mensen. Iedereen kan zich verlagen tot stelen, dat zit niet in iemands genen omdat je schoonmaker bent. Nederland is nog steeds een land waar je moet bewijzen dat iemand iets gedaan heeft en in het onderzoek daar naartoe mag je niemand uitsluiten. Iedereen kan immers de schuldige zijn.

Sta achter je medewerkers
Acteren op basis van aannames, het met gemak de vinger wijzen naar de schoonmaakmedewerkers, dat is not done. Weet dat de impact van een valse beschuldiging enorm is, dat heb ik wel gezien in de tijd dat ik nog in de reguliere schoonmaakbranche werkte. Schoonmaken is een eerbaar beroep, net zoals dokter, leraar, directeur of welk beroep dan ook. Oók schoonmakers zijn trots op én goed in wat ze doen, ze kunnen door ontwikkelen en werken er hard voor.

Ik kan in ieder geval zeggen dat on my watch ik daarin altijd zuiver ben geweest. En ja, dat kan ook wel eens de relatie met de klant op scherp zetten of kosten. Als werkgever moet je altijd aan je eigen medewerkers laten zien, dat je rechtvaardig bent en met één maat meet. Dat doe ik nu ook in de Specialistische Reiniging. Ik zal mijn mensen altijd in bescherming nemen. Het zijn namelijk mensen die met toewijding hun werk uitvoeren, en geen mensen ‘die íets doen in de specialistische schoonmaak’. Laat ik daar ook maar duidelijk over zijn!