Column: SieV, toen en nu
Alhoewel ik niet een van de initiatiefnemers ben geweest, heb ik mij in een vroegtijdig stadium betrokken gevoeld bij dit LinkedIn-initiatief. Dus ging ik in op de uitnodiging die de beheerder van het LinkedIn-platform stuurde. Er was een oprichtingsvergadering ergens in oktober 2011 gepland om het online platform meer body te geven. Hilarisch feitje was dat deze vergadering in restaurant De Lucht zou worden gehouden. Ik was op tijd, maar trof niemand aan. Telefonisch contact gezocht met Pieta Hoogvliet en Sabine Aalbers. Die vertelden mij waar zij zaten, maar zelfs met deze aanwijzingen en de hulp van een ober trof ik de dames niet aan. Bleek dat er twee restaurants waren met deze naam! Eén in Rosmalen en één langs de A2. Ik twijfelde of ik dan alsnog door zou rijden. Maar ben toch gegaan.
Te laat aangekomen, trof ik aan een tafel Sabine en Pieta aan die mij een kopje koffie aanboden. Na mijn eerste slok vroeg ik hoe ver de vergadering gevorderd was. Pieta gaf aan dat de vereniging nu een feit was en zij tot penningmeester was benoemd en Sabine tot secretaris. En in één adem door kwam de vraag: “Wij zoeken nog een voorzitter”. Ik knikte beleefd, maar had geen idee wat zij daarmee bedoelden. Ik vroeg naar wie er allemaal waren vanuit de LinkedIn-groep. Pieta wees naar Sabine en sprak kort: “Zij en ik”. Ik keek beide dames aan en vroeg naar degenen die ook zouden komen. “Allemaal afgezegd”, was het korte antwoord.
“Wil jij dan tot aan de eerste vergadering voorzitter zijn?”, werd mij gevraagd. Nu ik er toch was en blij met het initiatief, knikte ik dat ik dat voor zolang het nodig was wel voorzitter wilde zijn. Daarna brak een drukke tijd aan, want er moest veel geregeld worden om een branchevereniging op te richten. Stapels e-mails en telefoontjes over en weer. En, oh ja, bijna vergeten, wat wordt het doel van de vereniging?
Kort door de bocht werd geformuleerd: het richten, vertegenwoordigen en behartigen van de belangen van het mkb-bedrijf. En een mkb-bedrijf was toen tot € 1 miljoen omzet. Vervolgens op naar de notaris. Op 21 maart 2012 tekenden wij de akte en was de vereniging een feit. Petra de Bruin van Schoonmaakjournaal was in de buurt en maakte het verslag en foto’s.
We vroegen € 50 contributie en gingen op zoek naar leden. Binnen de kortste keren kwam er zelfs geld op de rekening van bedrijven, die lid wilden worden en bij voorbaat geld stortten. Het ging snel, heel snel. Al gauw hadden wij zo’n 30 leden en als bestuur wilden we een ALV houden. Wonder boven wonder was de ruimte goed gevuld en mocht ik als voorzitter het spits afbijten. De leden waren soepel en stemden al snel voor alle voorstellen, die wij als bestuur geformuleerd hadden. We konden aan de slag.
We kwamen er al snel achter dat de gevestigde orde niet op een tweede branchevereniging zat te wachten. En nog minder op het ongeregelde zooitje dat wij toen waren. Maar dat sterkte ons in de overtuiging ,dat er wel een tweede partij moest komen. Dus gedroegen we ons als Sjors van de Rebellenclub en schopten overal tegen aan. We voerden oppositie en lachten regelmatig om wat er allemaal in de branche gebeurde.
Inmiddels zijn we vijf (eigenlijk 5,5) jaar verder. Ik ben nog steeds voorzitter. Maar van een zooitje ongeregeld is SieV nu een serieuze vereniging geworden met 162 leden. We zijn al lang geen rebellenclub meer, mede dankzij het feit dat de gevestigde orde zag dat wij groeiden en bloeiden en dus tot inkeer kwam.
We hebben een aantal doelen uit het begin gerealiseerd, maar dat betekent niet dat we tevreden achterover kunnen leunen. We werken nu des te harder om ook tot een volwaardig cao-partner te worden met alle verantwoordelijkheden die daarbij komen. In het afgelopen jaar maakten we grote stappen: we zijn beter georganiseerd en geprofessionaliseerd.
Dat betekent ook dat het tijd wordt voor mij om de voorzittershamer over te gaan dragen aan een nieuwe kartrekker. Afhankelijk van de looptijd van de cao bepaal ik mijn aftreedmoment.
Met de hulp van vele mensen die in de afgelopen jaren mijn vrienden zijn geworden, is SieV nu een vereniging geworden om trots op te zijn. Een vereniging klaar voor de toekomst. En straks met een nieuw bestuur die met frisse moed de vereniging verder de toekomst in kan leiden. Ik heb mijn best gedaan en dank iedereen die mij en de vereniging in de afgelopen vijf jaar hebben geholpen, gesteund, geadviseerd en zelfs tegen hebben gehouden als ik weer eens van leer wilde trekken. Ik ben ervan overtuigd dat bij de volgende cao-onderhandelingen SieV volwaardig mee kan gaan praten.
SieV is klaar voor de toekomst!
Honi soit qui mal y pense
Maurice Rutgrink,
voorzitter branchevereniging Schoonmaken is een vak
