Haagsche bluf: Hete Zinderende Dampende Zomer Blog
Terwijl de mussen dus van het dak vallen en uw blogschrijver hardcore zit door te typen om zo snel mogelijk voor de nodige verkoeling de playa’s af te struinen, werkt Nelis door deze zomer. En als ik zeg werken, bedoel ik ook het echte werken. Waar jongeren na een seizoen werken of school massaal de costa’s opzoeken met money op zak, zijn er nog plenty jongeren die de rust niet nodig hebben, maar juist graag de drukte van een baan voelen.
Nelis is een liefhebber van de meiskes. Waar de glazenwasser bij het zemen in de wijken geacht werden een vriendelijke en waarderende opmerkingen te maken naar het voorbij scheidende vrouwelijk schoon, is er veel veranderd. Als oude Nelis nu naar de smatjes wil loeren, hoeft ie niet ver te zoeken: hij heeft nu zijn eigen Angels. De coaches van Nelis zijn de bomb. Wat een powervrouwen! Ze trotseren de uitdagende blikken en schunnige opmerkingen van die boeven. Terwijl zij ze op hun nummer moeten zetten en werknemersvaardigheden moeten bijbrengen, moeten ze ook nog voor de jongens vechten bij de instanties en als een ware makelaar onderhandelen bij de werkgevers. Als Mino Raiola een vrouw was, was het een Nelis-coach.
Op de foto ziet u onder Nathalie zitten. Ze gaat over de centjes en dan weet je het wel. Zolang een vrouw de knaken omdraait, gaat het goed. Als je een greep doet in de kas, krijg je een tik met haar casio! Met Addie (helemaal rechts) hebben we echte klasse in huis gehaald. Die zonnebril, en immer tot in de puntjes verzorgd en gekleed, is ze de beste (b)aanjager van Nederland. Geen werkgever komt weg met: “Nee, geen zin”. Chique borrels, jachten en jetset zijn voor haar dagelijkse kost. Als Nelis ooit nog topbankiers en oligarchen moet gaan bemiddelen naar werk, hoeft zij haar baan niet te vrezen. Doet ze net zo makkelijk!
Onze benjamin Stephanie (linksboven) is de jongste coach uit Tilburg, die in de zuidelijke gemeenten de taal van de jongeren spreekt! Das best handig als de docenten uit de Randstad standaard ondertiteling bij hun lessen moeten inzetten. Stoïcijns als ze is, zet ze frisse trajecten neer, waarbij ze wars is van wat we in het begin deden en doet haar eigen ding. Ondertussen heeft ze een 80% score, maar daar gaat ze niet van naast d’r schonen lopen. Ze verzet gewoon een vakantie om die laatste 20% ook nog aan het werk te helpen. Laat nou niemand die generatie X gemakzuchtig noemen!
Simone, zittend rechts, is als coach en adviseur betrokken bij Nelis. Zij kan met haar kennis van arbeidsparticipatie en re-integratie makkelijk haar ei kwijt bij Nelis. Maar eigenlijk broedt deze dame iedere dag op allerlei ideeën. Wat een energie! Ze coacht de jongeren uit de regio Zuid-Holland en matcht zich een tennisarm. Het schijnt dat ze zelfs jongeren naar werk helpt die nog op de lagere school zitten. Kunnen wij die ouders weer excuses aanbieden en fluiten we d’r terug. Er staan nog genoeg werkzoekende achter dranghekken foto’s te maken en handtekening te verzamelen van de beste moppiegroep sinds de Spicegirls.
Jammer dat Sylvana niet kon komen voor de foto’s. Ze is tegenwoordig zo druk met alle nevenactiviteiten dat we bijna vergeten wat zij allemaal voor Nelis heeft gedaan. Okay! Sommige jongens vond ze te wit en bij de term zwartwerken ging ze altijd gelijk een felle discussie aan, maar wat hebben we toch leuk met haar gewerkt en wensen haar het beste.
Wie er wel zijn? Nou, in ieder geval Janine (in het midden). Alsof Richard nooit is weggeweest. Zij lacht om al die ophef. Ze gebruikt de kranten met alle artikelen over jeugdwerkeloosheid voor de kattenbak. Een lachertje! Als elke stad een Janine had, was de werkeloosheid een dingetje uit de zero’s en waren we grauwe jongeren aan het importeren uit andere EU-landen om ons werk te doen. Ze nam de regio Utrecht en Noord-Brabant op zich alsof ze effe boodschappen ging doen om de hoek. Don’t fuck met onze Janine! Heb een jongen moeten troosten die werkelijk dacht dat ‘ie Janine kon piepelen. Dat gaat niet lukken, pik! Deze vrouwen gaan zich hard maken om de komende jaren dat glazen plafond nog schoner te krijgen en nog eens 250 jongeren de veters van de werkschoenen te strikken.
Kijk dus uit daggie’s. Deze chi-meids gaan je een lesje leren in karakter en vrouwvriendelijkheid. Dat je een bloemetje meeneemt voor je meissie. Respect toont voor je moedertje. Met twee woorden spreekt als je iemand mee wil nemen naar je liefdesnesje. Opstaan voor die oma’s in de tram en van ons part tien keer dat zebrapad op en neer om een heel bejaardentehuis te helpen oversteken. Deurtje openhouden en rekening betalen met je duur verdiende paycheck, want wat je mokkel ook zegt er is geen vrouw die een vent op de bank wil hoe geëmancipeerd ze ook zijn.
Wees een kerel en pak die rekening op…!
