Column: De mens achter de ander

Het door Asito geïntroduceerde integratiediner is inmiddels uitgegroeid tot een brede nationale beweging waar in 2014 ruim 16.000 mensen aan deelnamen. De formule is simpel: bedrijven, instellingen en particulieren organiseren op de tweede donderdag in oktober een informele maaltijd om medewerkers, klanten en andere relaties de kans te geven elkaar op een spontane manier beter te leren kennen. Mensen met verschillende achtergronden treffen elkaar op een huiselijke manier. Zij laten elkaar proeven van zelf gemaakte gerechten. Zij vertellen elkaar wat dit gerecht voor hen betekent, hoe er bij hen thuis wordt gegeten. Dat gebeurde op 9 oktober vorig jaar ook in mijn eigen kantoor, voor het tweede achtereenvolgende jaar. We aten onder meer een Turkse aardappelsalade, Marokkaanse couscous, Peruaanse bietjes en een veganistische taart.

Samen aan tafel is een van de meest alledaagse gebeurtenissen. In dat opzicht is zo’n informele maaltijd een heel gewoon moment. Echter, aan tafel met mensen die je normaal gesproken alleen als schoonmaker, collega of klant kent, is een bijzondere ervaring. Er komen andere gesprekken op gang dan tijdens het werk. Het gaat over waar je vandaan komt, over wat je belangrijk vindt in je leven, over de rol van eten, over je ouders en over je kinderen. Met andere woorden: het gaat over het echte leven. Je ontdekt al snel dat enerzijds iedereen uniek is, maar dat er anderzijds ook heel veel overeenkomsten zijn. Dat maakt zo’n maaltijd juist heel boeiend.

We leven in een jachtige tijd. In een tijd waar we snel oordelen en waar we weinig tijd nemen om stil te staan bij de persoon achter ‘de ander’. Als die ander een beetje anders is dan we gewend zijn, dan sluiten we ons daarvoor te vaak af of we vallen terug op stereotypen. Als zo iemand dan ook nog uit een ander land of een andere cultuur komt, zijn de vooroordelen niet van de lucht. Zeker niet in het publieke debat waar niet de nuance maar de oneliner domineert.

Het integratiediner is een geweldige manier om deze vervlakking tegen te gaan. Het stelt de onbekende mens achter ‘de ander’ centraal. Het creëert een moment van rust en reflectie in een hectische en voor grote groepen harde en onpersoonlijke wereld. Het is een goede zaak dat deze tegenbeweging zo aanslaat. Laten we deze prille en mooie traditie niet beperken tot één dag in het jaar. Laten we voortaan bij elk contact eerst beseffen dat het vooral om de mens achter ‘de ander’ gaat. En dat die mens vaak dezelfde idealen en gevoelens heeft als u en ik.

Willem Lageweg,
directeur-bestuurder MVO Nederland 

Willem is lid raad van advies van het Nationaal Integratiediner